Malaysia merupakan sebuah negara
yang mempunyai masyarakat yang majmuk yang ketara dan struktur ekonomi yang
dualistik. Jurang pemisahan ini amat mendalam hingga ke akar umbu yang telah
meresap ke dalam seluruh masyarakat dalam struktur penduduk dan lokasi,
organisasi politik, aktiviti ekonomi dan kepercayaan agama. Struktur yang
pelbagai ini mempunyai momentum dan kedinamikan yang tersendiri, dengan
kekuatan dan kelemahan masing- masing.
Sungguhpun
terdapat unsur-unsur muhibah yang sama lagi kukuh, institusi dan aktiviti dalam
kehidupan seharian, masih jelas dan ketara dalam struktur masyarakat ini, semua
ini kelihatan dalam pelbagai bentuk, yang seringkali berpecah belah,
berkonfrontasi dan dari segi politik ia mewujudkan ketidakstabilan serta
merosakkan negara secara keseruluhan.
Kemajmukan
penduduk dan dualisme ekonomi terbahagi berdasarkan kepada pemisahan etnik, dan
merupakan asas dasar utama yang membentuk interaksi politik negara sebelum dan
selepas merdeka. Pemisahan ini berkembang sejak pemerintahan sebelum British,
tetapi tentunya menjadi lebih hebat selepas British berkuasa.
Ketika
sektor moden terancang yang berasaskan sistem pengeluaran dan organisasi Barat
cukup berpadu dalam sistem ekonomi dan perancangan dunia moden dan mahu
sewajarnya melalui masa, sistem tidak terancang petani kecil-kecilan amat
terasing dan terpencil, hanya berhubungan secara tidak langsung dengan dunia
luar. Di sebaliknya sektor moden yang berkembang dan membangun menjadi sektor
bandar, komersial dan industri, sektor tradisional terbantut malah merosot.
Tekanan penduduk ke atas tanah pula kian menjadi buruk berikutan bertambahnya
bilangan penduduk. Undang-undang pewarisan Islam yang diamalkan oleh orang
Melayu, juga mempunyai impak ke atas pegangan tanah petani,-petani.
Sifat dualisme ini bertambah
dengan ketara kerana kadar perbezaan produktiviti kedua-dua sektor yang menjadi
lebih luas dengan pengenalan teknologi yang semakin canggih dalam sektor moden.
Perbezaan dalam produktiviti, kekayaan, pekerjaan dan pendapatan mereka yang
terlibat dalam kedua-dua sektor bertambah besar. Lama-kelamaan,
ketidakseimbangan merebak ke perbezaan budaya dan sosiologi. Dualisme ini
meresapi ke seluruh struktur masyarakat, menjejaskan pasaran barangan, pasaran
modal dan pasaran buruh serta jentera kerajaan. Dari segi ini, struktur
pengeluaran ekonomi Malaysia adalag serupa dari kesannya dengan apa yang wujud
dalam ekonomi membangun yang lain di bekas jajahan kuasa metropolitan.
Orang
Eropah, Cina dan India kebanyakkannya terlibat sektor moden berproduktiviti
tinggi dalam ekonomi, selaku usahawan, pengurus dan pekerja di firma-firma,
estet-estet dan syarikat perdagangan, manakala orang Melayu kebanyakkannya
terlibat dalam sektor tradisional berproduktiviti rendah dalam pertanian
kecil-kecilan dan perikanan.Bukan melayu mendiami dataran pantai barat
Semenanjung Malaysia yang kaya, kawasan kebanyakan aktiviti komersial, manakala
Melayu kebanyakkannya tinggal di Jalur Melayu dan umumnya mereka lebih miskin.
Kebanyakkan jalan, landasan kereta api, perhubungan moden, sekolah, hospital
dan lain-lain dibina di pantai barat. Teknologi daripada sumber antarabangsa
mengalir masuk ke dalam negara melalui kawasan pinggir laut ini. Oleh sebab
orang Cina dan India membentuk lapisan ekonomi di bawah orang Eropah di sektor
moden, komuniti ini mendapat faedah daripada pembangunan-pembangunan ini dan
berkedudukan untuk mengambil alih daripada orang asing ini apabila mereka
melepaskan pelaburan mereka selepas merdeka.
Satu-satunya
penglibatan orang Melayu dalam sektor moden adalah dalam perkhidmatan awam,
baik dari peringkat persekutuan mahupun negeri, yang mana ia dikhaskan untuk
mereka oleh British, dan dalam perkhidmatan polis dan tentera yang tidak
diminati oleh orang Bukan Melayu disebabkan gaji yang agak rendah berbanding
dengan pendapatan sektir swasta komersial yang cukup terancang. Diskriminasi
sosial dan ekonomi terhadap orang Melayu olehg pihak komersial dan industri
yang dikuasai oleh orang bukan Melayu meliputi pelbagai bentuk.
Dalam
perniagaan, bank-bank British dan Cina enggan melakukan apa-apa untuk orang
melayu kerana mereka dianggap tidak mempunyai pengalaman yang sesuai. Dalam
perniagaan borong, runcit, eksport dan import, mereka disisihkan oleh persatuan
dan pertubuhan perniagaan. Meskipun orang Melayu mencari kerja dalam sektor
swasta, namun mereka disisihkan oleh suku, bahasa, keutamaan budaya dan
sekatan. Banyak kedai Cina dan India enggan memberi pekerjaan kepada orang
Melayu. Bagi pekerjaan bandar di luar kerajaan, hanya buruh kasar jenis
terendah dibukakan kepada orang melayu iatu pekerjaaan seperti penarik beca,
pemandu dan jaga.
Banyak
andaian, hipotesis dan teori yang memberikan penjelasan tentang kenapa orang
Melayu teperangkap dalam sektor ekonomi tradisional yang mundur, dan dengan
demikian kehilangan kuasa ke atas negara serta nasib mereka.