5 fasa Perubahan Pendidikan Negara

Pendidikan negara menunjukkan perubahan dan peningkatan yang ketara dalam dalam mencapai matlamat pembangunan negara. Perubahan pendidikan negara boleh dibahagikan kepada 5 fasa iatu:

1.    Zaman Pramerdeka (sebelum 1957);

2.    Zaman Pasca Merdeka (1957-1970);

3.    Zaman Dasar Ekonomi Baru (1971-1990);

4.    Zaman Dasar Pembangunan Negara (1991-2000); dan

5.    Zaman Dasar Wawasan Negara (2001-2010).

Zaman Pramerdeka (sebelum 1957)

Sebelum negara mencapai kemerdekaan, pendidikan yang wujud adalah terasing, selari dengan corak pemerintahan Pecah-Perintah yang diamalkan penjajah Inggeris. Setiap kaum menubuhkan sekolah mereka iaitu sekolah Melayu, Inggeris, Cina dan Tamil yang menggunakan bahasa pengantar, kurikulum, buku dan guru masing-masing. Hanya dalam sekolah Inggeris sahaja kanak-kanak pelbagai kaum dapat belajar bersama tetapi sistem persekolahan tersebut tidak dipersetujui oleh majoriti penduduk.[1]

Menjelang kemerdekaan, timbul kesedaran untuk mewujudkan satu sistem persekolahan. Beberapa jawatankuasa telah ditubuhkan untuk mengkaji sistem persekolahan pada masa itu dan menghasilkan laporan-laporan berikut:

a. Laporan Barnes (1951) – menyemak dan memperbaiki keadaan pendidikan kaum Melayu;

b. Laporan Fenn-Wu (1951) – menyemak pendidikan kaum Cina;

c. Ordinan Pelajaran (1952) – mengesyorkan sekolah kebangsaan sebagai corak sistem persekolahan kebangsaan; dan

d. Laporan Razak (1956) – meletakkan asas bagi perkembangan sistem pendidikan untuk memupuk perpaduan melalui Sistem Pelajaran Kebangsaan untuk semua, Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama serta kurikulum kebangsaan, sukatan pelajaran dan sistem peperiksaan yang sama bagi semua sekolah.

Zaman Pasca Merdeka (1957-1970)

Sebaik mencapai kemerdekaan, usaha ditumpukan untuk mewujudkan satu sistem pelajaran kebangsaan. Sehubungan itu, Ordinan Pelajaran 1957 digubal berdasarkan perakuan Laporan Razak (1956) yang mengutamakan perpaduan dan menjadi teras Dasar Pendidikan Kebangsaan. Perakuan Laporan Razak dikaji semula oleh Jawatankuasa Rahman Talib pada tahun 1960. Laporan jawatankuasa ini menjadi asas kepada penggubalan Akta Pelajaran 1961 yang menggariskan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama pada semua peringkat pendidikan serta penggunaan kurikulum dan peperiksaan yang sama untuk semua pelajar.

Dasar pendemokrasian pendidikan bermula pada tahun 1962 dengan memberi penekanan kepada pendidikan percuma untuk semua pelajar. Dasar ini diperluas dengan mengadakan pendidikan universal selama sembilan tahun apabila peperiksaan pemilihan masuk ke sekolah menengah dihapuskan pada tahun 1964. Penghapusan peperiksaan pemilihan ini menyebabkan peningkatan kadar penyertaan ke sekolah menengah. Kadar ini terus meningkat apabila terdapat perubahan dasar yang melanjutkan pendidikan universal kepada 11 tahun secara berperingkat mulai tahun 1992.[2]

Zaman Dasar Ekonomi Baru (1971-1990)

Pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru (DEB, 1970-1990) bermatlamat untuk mengukuhkan perpaduan negara melalui pembasmian kemiskinan di kalangan semua kaum dan penyusunan semula masyarakat. Dalam tempoh ini, pendidikan diberikan keutamaan untuk menangani masalah ketidakseimbangan dalam masyarakat dengan menyediakan peluang pendidikan yang sama untuk semua kaum.

Sistem pendidikan mengalami banyak perubahan, antaranya Bahasa Melayu dijadikan sebagai bahasa pengantar utama yang dilaksanakan sepenuhnya pada peringkat menengah di Semenanjung Malaysia dan Sabah pada tahun 1982, manakala di Sarawak pada tahun 1990. Penggunaan Bahasa Inggeris sebagai bahasa kedua juga turut diberi tumpuan. Walau bagaimanapun, selaras dengan Akta Pelajaran 1961, sekolah rendah kerajaan dan bantuan kerajaan yang menggunakan bahasa Cina atau bahasa Tamil sebagai bahasa pengantar terus dikekalkan. Mata pelajaran Sivik diperkenalkan bagi menyemai semangat jati diri di kalangan pelajar. Pendidikan Sains dan Teknikal diberi lebih penekanan pada peringkat menengah bagi menghasilkan tenaga kerja mahir.

Pada tahun 1979, semakan semula pelaksanaan dasar pendidikan oleh Jawatankuasa Kabinet Mengkaji Pelaksanaan Dasar Pelajaran (1979) telah menggariskan cadangan pendekatan dan strategi baru untuk memantapkan sistem pendidikan.

Pada tahun 1980-an, peluang pendidikan untuk warganegara ditingkatkan dengan menambahkan kemudahan fizikal dan infrastruktur terutama di luar bandar. Untuk mengurangkan jurang perbezaan peluang pendidikan antara golongan kaya dengan miskin, program sokongan pendidikan seperti Skim Pinjaman Buku Teks (SPBT), Televisyen Pendidikan, Sekolah Berasrama Penuh (SBP), asrama desa dan asrama harian, biasiswa, Rancangan Makanan Tambahan (RMT) dan program kesihatan dipertingkatkan. Selain itu juga, usaha merekaraya kurikulum dibuat dan ini menyaksikan lahirnya Kurikulum Baru Sekolah Rendah (KBSR) pada tahun 1983 dan diikuti dengan Kurikulum Bersepadu Sekolah Menengah (KBSM) pada tahun 1989.

Falsafah Pendidikan Kebangsaan telah digubal pada tahun 1988 bagi memperteguh hala tuju dan matlamat pendidikan negara. Falsafah ini menekankan pendidikan yang menyeluruh dan bersepadu bagi membentuk pelajar yang seimbang daripada segi jasmani, emosi, rohani dan intelek.

Zaman Dasar Pembangunan Negara (1991-2000)

Dekad terakhir abad ke-20 menyaksikan perubahan yang pesat dalam pendidikan negara. Asas perundangan bagi pelaksanaan dasar pendidikan diperkukuhkan melalui penggubalan dan pindaan akta berikut:

1.    Akta Pendidikan 1996 – menggantikan Akta Pelajaran 1961 khususnya peruntukan kuasa-kuasa Menteri Pelajaran dan penginstitusian prasekolah;

2.    Akta Institusi Pendidikan Tinggi Swasta 1996 – bermatlamat menjadikan Malaysia Pusat Kecemerlangan Pendidikan;

3.    Akta Majlis Pendidikan Tinggi Negara 1996 – membolehkan penubuhan sebuah majlis untuk menentukan dasar dan menyelaras pembangunan pendidikan tinggi;

4.    Akta Perbadanan Tabung Pendidikan Tinggi Negara 1996 – menyediakan peruntukan pinjaman pelajar dan skim tabungan bagi meningkatkan akses kepada pendidikan tinggi;

5.    Akta Universiti dan Kolej Universiti (Pindaan) 1996 – memperluas autonomi dalam pengurusan dan kewangan kepada universiti awam bagi menentukan program ke arah kecemerlangan dalam pendidikan;

6.    Akta Lembaga Akreditasi Negara 1996 – memastikan tahap akademik yang tinggi, jaminan kualiti tinggi dan kawalan mutu pendidikan terpelihara dalam penyediaan pendidikan tinggi swasta;

7.    Akta Institut Teknologi MARA (Pindaan) 2000 – membolehkan ITM dinaiktaraf menjadi universiti; dan

8.    Akta Perbadanan Tabung Pendidikan Tinggi Negara (Pindaan) 2000 – membenarkan pinjaman kepada pelajar di institusi pengajian tinggi awam dan swasta.

Selain itu, banyak lagi perubahan berlaku dalam bidang pendidikan termasuk:

1.    Peningkatan akses dalam pendidikan khususnya peringkat tertiari;

2.    Perkembangan ICT dalam pendidikan termasuk penubuhan Sekolah Bestari pada tahun 1999;

3.    Menaiktarafkan kelayakan guru-guru daripada sijil kepada diploma;

4.    Penubuhan kolej matrikulasi;

5.    Penubuhan kolej komuniti;

6.    Menaiktarafkan Maktab Perguruan Sultan Idris kepada Universiti Pendidikan Sultan Idris (UPSI); dan

7.    Menaiktarafkan Sekolah Menengah Vokasional kepada Sekolah Menengah Teknik.

Zaman Dasar Wawasan Negara (2001-2010)

Pada abad ke-21, negara menghadapi cabaran baru kesan daripada globalisasi, liberalisasi, pengantarabangsaan dan perkembangan Teknologi Maklumat dan Komunikasi (ICT). Negara juga menghadapi cabaran untuk membangunkan ekonomi berasaskan pengetahuan atau K-ekonomi. Oleh itu, KPM menyediakan program pembangunan pendidikan yang dapat melahirkan warganegara yang berilmu pengetahuan, celik ICT, berkemahiran dan berakhlak mulia. KPM juga meneliti semula program dan projek yang dirancang bagi penyegaran, pembaharuan, pengukuhan, penyusunan semula dan penggubalan baru. Semua ini adalah hasil perancangan yang terkandung dalam dokumen Pembangunan Pendidikan (2001-2010) KPM.[3]

Dengan mengambil kira pelbagai perubahan dan cabaran alaf ke-21, penambahbaikan dan pemantapan sistem pendidikan diperlihatkan dalam perundangan, dasar dan program utama berikut:

a. Akta Pendidikan 1996 (Pindaan 2002) memperuntukkan pendidikan wajib bagi pendidikan rendah yang dilaksanakan secara berperingkat mulai Tahun 1 pada 1 Januari 2003;

b. Program Bimbingan dan Kaunseling diperkukuhkan dengan memperuntukkan seorang kaunselor bagi setiap 500 pelajar mulai tahun 2003 (Keputusan Jemaah Menteri, 2002);

c. Pengajaran dan Pembelajaran Sains dan Matematik dalam Bahasa Inggeris dilaksanakan pada tahun 2003 (Keputusan Jemaah Menteri, 2002). Bayaran Insentif Subjek Pendidikan (BISP) diperkenalkan pada tahun 2003;

d. Sekolah Pusat, Sekolah Wawasan dan Sekolah Model Khas ditubuhkan dalam Rancangan Malaysia Kelapan(RMKe-8);

e. Pemberian Bantuan One-Off RM120 kepada murid sekolah rendah daripada keluarga miskin pada tahun 2002-2003 bagi pelaksanaan Pendidikan Wajib (Bajet 2002 dan 2003). Bantuan ini digantikan dengan Kumpulan Wang Amanah Pelajar Miskin (KWAPM) mulai 2004 (Keputusan Jemaah Menteri, 2003);

f. Skim Baucar Tuisyen (SBT) memberi bantuan tuisyen kepada murid sekolah rendah Tahun 4 hingga 6 yang miskin dan berpencapaian rendah dalam mata pelajaran Bahasa Melayu, Bahasa Inggeris, Sains dan Matematik mulai 2004 (Keputusan Jemaah Menteri, 2003);

g. Anugerah Pengetua JUSA C dan Guru Gred Khas C diperkenalkan pada tahun 2005 bagi meningkatkan peluang kenaikan pangkat kepada guru di sekolah (Keputusan Jemaah Menteri, 2004);

h. Mata Pelajaran Vokasional (MPV) diperkenalkan di Sekolah Menengah Harian pada tahun 2004 (Berasaskan Program Sekolah Ke Kerjaya di bawah pembiayaan Bank Dunia, 1998-2003);

i. SPBT diperluaskan kepada anak-anak semua pegawai perkhidmatan pendidikan mulai 2006 (Pengumuman Timbalan Perdana Menteri di Majlis Sambutan Perayaan Hari Guru Peringkat Kebangsaan, 2005);

j. Program Pemulihan dimantapkan dengan memperuntukkan guru pemulihan (Keputusan Jemaah Menteri, 2005);

k. Program j-QAF diperkenalkan pada tahun 2005 dan diperluaskan pada tahun 2006 bagi memastikan murid Islam menguasai Jawi, Al-Quran, Bahasa Arab dan Fardu Ain apabila tamat sekolah rendah (Keputusan Jemaah Menteri, 2003);

l. Sekolah Agama Rakyat dan Sekolah Agama Negeri didaftarkan sebagai sekolah agama bantuan kerajaan mulai 2005 (Keputusan Jawatankuasa Tan Sri Murad Mengenai Sekolah Agama Rakyat dan Sekolah Agama Negeri, 2005);

m. Aktiviti kokurikulum diperbaiki dengan penambahan peruntukan per kapita pelajar daripada RM2.50 kepada RM10.00 untuk sekolah rendah dan RM12.00 untuk sekolah menengah mulai 2006 (Keputusan Jemaah Menteri, 2005). Aktiviti kokurikulum dijadikan syarat kelayakan kemasukan ke institusi pengajian tinggi awam mulai 2006 (Keputusan Jemaah Menteri, 2005);

n. Program Pensiswazahan Guru bagi memenuhi dasar menyediakan 50 peratus guru sekolah rendah dan 100 peratus guru sekolah menengah siswazah terlatih menjelang tahun 2010 dengan memberi kelonggaran guru mengikuti program ijazah melalui pelbagai kaedah termasuk Pendidikan Jarak Jauh;

o. Menaiktarafkan maktab perguruan kepada Institut Pendidikan Guru (IPG) yang boleh menganugerahkan ijazah dilaksanakan mulai tahun 2006 (Keputusan Jemaah Menteri 2005);

p. Perubahan Dasar Sekolah Antarabangsa ke arah menjadikan sekolah antarabangsa di Malaysia berdaya saing di rantau Asia (Keputusan Jemaah Menteri, 2006); dan

q. Kerjasama antara KPM dan Kementerian Pengajian Tinggi Malaysia (KPTM) dalam aspek latihan dan keluaran guru, dan menambah baik norma perjawatan daripada 1.5n (n ialah bilangan kelas) kepada 1.7n (Keputusan Jemaah Menteri, 2006).

2.18 Perubahan paling signifikan dalam sejarah perkembangan pendidikan negara ialah penubuhan KPTM pada tahun 2004. Dengan pembahagian ini KPM dipertanggungjawabkan kepada pembangunan pendidikan prasekolah, sekolah rendah, sekolah menengah, matrikulasi dan pendidikan guru.[4]

---

[1] Kementerian Pelajaran Malaysia (2006).Pelan Induk Pembangunan Pendidikan (PIPP 2006-2010), Kuala Lumpur, Bahagian Penyelidikan dan Perancangan Dasar Pendidikan , Kementerian Pelajaran Malaysia.

[2] Kementerian Pelajaran Malaysia (2006).Pelan Induk Pembangunan Pendidikan (PIPP 2006-2010), Kuala Lumpur, Bahagian Penyelidikan dan Perancangan Dasar Pendidikan , Kementerian Pelajaran Malaysia.

[3] Kementerian Pelajaran Malaysia (2006).Pelan Induk Pembangunan Pendidikan (PIPP 2006-2010), Kuala Lumpur, Bahagian Penyelidikan dan Perancangan Dasar Pendidikan , Kementerian Pelajaran Malaysia.

[4] Kementerian Pelajaran Malaysia (2006).Pelan Induk Pembangunan Pendidikan (PIPP 2006-2010), Kuala Lumpur, Bahagian Penyelidikan dan Perancangan Dasar Pendidikan , Kementerian Pelajaran Malaysia.

Perkembangan Pendidikan Di Malaysia :Suatu Pengenalan

Pengenalan

Pendidikan merupakan satu keperluan asas bagi setiap lapisan masyarakat bagi mengimbangi diri dengan kemajuan teknologi dan persaingan yang semakin meruncing. Tahap pendidikan yang membantu orang ramai mendapat penghormatan dan pengiktirafan. Pada pendapat saya, ia adalah bahagian penting dalam kehidupan kedua-dua peribadi dan sosial.

Pendidikan memainkan peranan asas kepada masyarakat. kita tidak dapat bayangkan hidup tanpanya . Ia adalah elemen penting dalam pembangunan tamadun masyarakat manusia. Bukan sahaja Ia membantu kita membangunkan persekitaran yang sihat tetapi ia juga menjana masyarakat terlebih dahulu. hakikatnya , segala yang kita buat hari ini adalah berdasarkan kepada pengetahuan yang kita perolehi sepanjang hidup kita dengan cara pendidikan. Ini membantu ahli sains dalam mencipta peralatan dan peranti dan menyebabkan teknologi yang tinggi pada masa kini. Kehidupan akan menjadi lebih maju, oleh itu, pendidikan lebih perlu untuk semua orang.

Hanya dengan adanya pendidikan orang boleh menimba ilmu dan membesarkan pandangan mereka ke atas dunia. Sebagai contoh , pembelajaran dengan menonton TV atau membaca buku-buku memberikan orang sejumlah besar maklumat mengenai apa sahaja yang mereka berminat untuk seperti matematik , berita semasa , kadar pertukaran, budaya negara-negara lain dan sebagainya. Rupa-rupanya, orang boleh menjadi lebih berguna dan bertamadun jika lebih berpendidikan . Di kawasan-kawasan di mana penduduk tidak dapat menerima pendidikan yang sesuai, kehidupan tidak boleh menjadi maju dan makmur berbanding lokasi di mana terdapat satu standard yang tinggi untuk pendidikan

Di atas kesedaran akan kepentingan pendidikan tersebut, kerajaan telah merangka dan melaksanakan pelbagai rancangan dan program bagi meningkatkan mutu penyampaian perkhidmatan kepada masyarakat. 

Definisi Pendidikan

Menurut tatabahasa Melayu, perkataan pendidikan adalah berasal daripada perkataan didik yang dikategorikan sebagai kata kerja. Perkataan didik dalam bentuk kata kerja ini bermaksud pelihara, menjaga dan ajar. Apabila ia diubah menjadi kata terbitan dengan penambahan awalan pen- dan akhiran –an, ia menjadi pendidikan yang bermaksud perihal mendidik, pengetahuan mendidik, didikan, latihan dan ajaran.[1]

Istilah pendidikan dalam bahasa Inggeris dikenali sebagai education yang bererti pendidikan atau latihan.[2] Manakala dalam bahasa Arab istilah ini dikenali sebagai tarbiah yang bererti pemeliharaan, asuhan dan didikan.  Ia juga diterjemahkan sebagai ta’lim dan ta’dib. Ketiga-tiga perkataan dalam bahasa Arab itu digunakan dengan membawa maksud yang tersendiri dalam menunjukkan kepada pengertian pendidikan.[3]

Sejarah dan Perkembangan Pendidikan Di Malaysia

Sejarah pendidikan tidak formal negara Malaysia bermula sejak tertubuhnya kerajaan Kesultanan Melayu Melaka. Dalam tempoh beberapa abad, pendidikan di Malaysia telah mengalami perubahan demi perubahan dan setiap perubahan mempunyai ciri-ciri yang tersendiri. Secara amnya, perubahan pendidikan ini mengikut kehendak masyarakat pada masa itu contohnya di zaman Kerajaan Melayu Melaka di mana masyarakat Melayu telah berubah daripada zaman hindu kepada zaman kegemilangan Islam. Zaman pemerintahan Portugis sekitar tahun 1511 sehingga tahun 1641 dan Belanda tidak banyak membawa perubahan terutamanya dalam bidang pendidikan kepada penduduk peribumi sehingga kedatangan Inggeris pada tahun 1786. Inggeris telah memulakan era baru dalam bidang pendidikan kepada anak peribumi waktu itu. Walau bagaimanapun kejayaan tentera Jepun menawan Tanah Melayu pada tahun 1941 dan memerintah sehingga tahun 1945 telah membantutkan perkembangan pendidikan Malaysia. Pada tahun 1946 Tanah Melayu telah diambil alih oleh kerajaan Inggeris sekali lagi, dan Inggeris mula mencorak pendidikan di tanah jajahannya sehingga pada 31 Ogos 1957 apabila negara Tanah Melayu mendapat kemerdekaan daripada penjajah Inggeris.

Selepas Kemerdekaan, Malaysia terus melangkah untuk membina sistem pendidikan negara yang beracuan Malaysia. Misi dan Matlamat dibina untuk mewujudkan perpaduan di kalangan rakyat, masyarakat yang saintifik dan progresif, masyarakat yang mempunyai daya perubahan yang tinggi dan memandang ke hadapan, yang bukan sahaja menjadi pengguna teknologi tetapi juga menyumbang kepada tamadun saintifik dan teknologi masa depan.[1]

Pendidikan negara menunjukkan perubahan dan peningkatan yang ketara dalam dalam mencapai matlamat pembangunan negara. Perubahan pendidikan negara boleh dibahagikan kepada 5 fasa iatu:

1.    Zaman Pramerdeka (sebelum 1957);

2.    Zaman Pasca Merdeka (1957-1970);

3.    Zaman Dasar Ekonomi Baru (1971-1990);

4.    Zaman Dasar Pembangunan Negara (1991-2000); dan

5.    Zaman Dasar Wawasan Negara (2001-2010).

---

[1] Jamil Ahmad & Norlia Goolamally: Pentadbiran dan Pengurusan Sistem Pendidikan Malaysia,Ke Arah Pendidikan Berkualiti.

---

[1] Teuku Iskandar (2005), Kamus Dewan, Edisi Keempat. Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka, hlm. 350.

[2] Hawkins, Joyce M. (2001). Kamus Dwibahasa Oxford Fajar. c. 3. Shah Alam: Penerbit Fajar Bakti Sdn. Bhd., hlm. 121.

[3] Hasan Langgulung (1997), Asas-Asas Pendidikan Islam. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, hlm. 5.

Panduan Menulis Ulasan Artikel : Format Ulasan Artikel

Tugasan Ulasan Artikel adalah sesuatu yang perlu ada dalam Silibus atau disebut Perancangan Akademik bagi setiap individu yang bergelar Mahasiswa/siswi sama ada sepenuh masa ataupun separuh masa ( Pendidikan Jarak Jauh). Tujuan Tugasan Ulasan Artikel ini adalah penting kerana ia akan dapat menyediakan pelajar dalam peringkat seterusnya dalam pengajian iatu peringkat sarjana. peringkat sarjana khususnya melalui penyelidikan memerlukan pelajar membaca dan meneliti artikel-artikel lalu bagi melengkapkan kertas kerja/penyelidikan/thesis.

oleh yang demikian, saya mengongsikan sedikit panduan yang membolehkan anda membuat tugasan ulasan artikel anda dengan lebih mudah.

kebiasaannya, terdapat empat bahagian utama dalam ulasan artikel iatu:

1. Pengenalan

2. ulasan kandungan Artikel

3. Ulasan Kritis Artikel ( Pendapat dan cadangan Peneliti)

4. penutup/kesimpulan 

Pengenalan

dalam bahagian Pengenalan, adalah mencukupi jika memasukkan maklumat-maklumat asas artikel berkenaan seperti :

1. Tajuk Artikel

2. Nama Penulis dan latar Belakangnya

3. Maklumat Tambahan Artikel Seperti Nama Jurnal, Tarikh diterbitkan, Bilangan dan sebagainya.

Ulasan Kandungan Artikel

bahagian ini memerlukan kemahiran pembaca untuk menganalisis dan mengenalpasti isi kandungan penting dalam artikel berkenaan.  antara isi kandungan yang penting dalam sebuah artikel berbentuk kertas kerja/prosiding/hasil kajian adalah :

1. Tujuan Kajian

2. Konsep dan Tema Kajian

3. Teori yang digunakan

4. Kaedah/method Kajian, Etc; Persampelan, kaedah pemungutan data, kaedah Analisis,

5. Hasil Kajian.

Ulasan Kritis Artikel

dalam bahagian ini, penulis dikehendaki untuk membuat ulasan kritis iatu dengan menyatakan kritikan, pendapat dan cadangan terhadap artikel berkenaan. antara aspek yang boleh dimasukkan dalam bahagian ini adalah : 

1. Isi Utama Kandungan Artikel

2. Isu yang Menarik, nyatakan Mengapa

3. Adakah Isu yang dibangkitkan adalah relevan bagi anda sebagai seorang penyelidik

4. Adakah Anda Setuju/tidak setuju dengan hasil kajian, mengapa?

5. Adakah Persoalan yang dinyatakan oleh Penulis terjawap?

6. Metodologi yang digunakan oleh penulis sesuai?

7. Dapatakan kajian meyakinkan dan boleh dipercayai, mengapa?

8. apakah langkah yang diambil oleh penulis untuk memastikan kebolehpercayaan kajian

9. apakah kesan artikel terhadap pemikiran/pandangan anda dalam konsep/tema/.teori yang dinyatakan.

10.adakah Artikel ini dapat memberikan/membantu anda dalam penyelidikan anda pada masa akan datang?

Bahagian Penutup/Kesimpulan

bahagian penutup atau kesimpulan adalah rumusan kepada penulisan anda. namun begitu, kebanyakan pelajar tersilap dengan mengulang semula isi kandungan sebelum ini, malah "Copy Paste" ayat bahagian sebelumnya. bagi tugasan ulasan artikel, ia agak berbeza. tiga perkara yang boleh dimasukkan dalam bahagian ini adalah :

1. nyatakan jika penemuan/hasil artikel ini dapat memberikan pengetahuan baru

2. bagaimana anda akan menggunakan pengetahuan baru yang anda terima

3. apakah langkah/strategi yang anda akan lakukan untuk memperbaiki kajian.

diharapkan perkongsian yang serba daif dan kekurangan ini dapat membantu anda dalam membuat analisis/ulasan artikel anda. kemahiran ini perlu diasah dengan melakukan banyak latihan agar anda mudah untuk membuat pembacaan dan penambahan bahan dalam penulisan kajian anda pada masa akan datang. terima kasih kerana sudi membaca, kongsikan kepada rakan anda jika anda rasa ia membantu!!!!

Sosioeokonomi Dualistik : Dilema Melayu Era Pra-Merdeka

Malaysia merupakan sebuah negara yang mempunyai masyarakat yang majmuk yang ketara dan struktur ekonomi yang dualistik. Jurang pemisahan ini amat mendalam hingga ke akar umbu yang telah meresap ke dalam seluruh masyarakat dalam struktur penduduk dan lokasi, organisasi politik, aktiviti ekonomi dan kepercayaan agama. Struktur yang pelbagai ini mempunyai momentum dan kedinamikan yang tersendiri, dengan kekuatan dan kelemahan masing- masing.

            Sungguhpun terdapat unsur-unsur muhibah yang sama lagi kukuh, institusi dan aktiviti dalam kehidupan seharian, masih jelas dan ketara dalam struktur masyarakat ini, semua ini kelihatan dalam pelbagai bentuk, yang seringkali berpecah belah, berkonfrontasi dan dari segi politik ia mewujudkan ketidakstabilan serta merosakkan negara secara keseruluhan.

            Kemajmukan penduduk dan dualisme ekonomi terbahagi berdasarkan kepada pemisahan etnik, dan merupakan asas dasar utama yang membentuk interaksi politik negara sebelum dan selepas merdeka. Pemisahan ini berkembang sejak pemerintahan sebelum British, tetapi tentunya menjadi lebih hebat selepas British berkuasa.

            Ketika sektor moden terancang yang berasaskan sistem pengeluaran dan organisasi Barat cukup berpadu dalam sistem ekonomi dan perancangan dunia moden dan mahu sewajarnya melalui masa, sistem tidak terancang petani kecil-kecilan amat terasing dan terpencil, hanya berhubungan secara tidak langsung dengan dunia luar. Di sebaliknya sektor moden yang berkembang dan membangun menjadi sektor bandar, komersial dan industri, sektor tradisional terbantut malah merosot. Tekanan penduduk ke atas tanah pula kian menjadi buruk berikutan bertambahnya bilangan penduduk. Undang-undang pewarisan Islam yang diamalkan oleh orang Melayu, juga mempunyai impak ke atas pegangan tanah petani,-petani.

Sifat dualisme ini bertambah dengan ketara kerana kadar perbezaan produktiviti kedua-dua sektor yang menjadi lebih luas dengan pengenalan teknologi yang semakin canggih dalam sektor moden. Perbezaan dalam produktiviti, kekayaan, pekerjaan dan pendapatan mereka yang terlibat dalam kedua-dua sektor bertambah besar. Lama-kelamaan, ketidakseimbangan merebak ke perbezaan budaya dan sosiologi. Dualisme ini meresapi ke seluruh struktur masyarakat, menjejaskan pasaran barangan, pasaran modal dan pasaran buruh serta jentera kerajaan. Dari segi ini, struktur pengeluaran ekonomi Malaysia adalag serupa dari kesannya dengan apa yang wujud dalam ekonomi membangun yang lain di bekas jajahan kuasa metropolitan.

            Orang Eropah, Cina dan India kebanyakkannya terlibat sektor moden berproduktiviti tinggi dalam ekonomi, selaku usahawan, pengurus dan pekerja di firma-firma, estet-estet dan syarikat perdagangan, manakala orang Melayu kebanyakkannya terlibat dalam sektor tradisional berproduktiviti rendah dalam pertanian kecil-kecilan dan perikanan.Bukan melayu mendiami dataran pantai barat Semenanjung Malaysia yang kaya, kawasan kebanyakan aktiviti komersial, manakala Melayu kebanyakkannya tinggal di Jalur Melayu dan umumnya mereka lebih miskin. Kebanyakkan jalan, landasan kereta api, perhubungan moden, sekolah, hospital dan lain-lain dibina di pantai barat. Teknologi daripada sumber antarabangsa mengalir masuk ke dalam negara melalui kawasan pinggir laut ini. Oleh sebab orang Cina dan India membentuk lapisan ekonomi di bawah orang Eropah di sektor moden, komuniti ini mendapat faedah daripada pembangunan-pembangunan ini dan berkedudukan untuk mengambil alih daripada orang asing ini apabila mereka melepaskan pelaburan mereka selepas merdeka.

            Satu-satunya penglibatan orang Melayu dalam sektor moden adalah dalam perkhidmatan awam, baik dari peringkat persekutuan mahupun negeri, yang mana ia dikhaskan untuk mereka oleh British, dan dalam perkhidmatan polis dan tentera yang tidak diminati oleh orang Bukan Melayu disebabkan gaji yang agak rendah berbanding dengan pendapatan sektir swasta komersial yang cukup terancang. Diskriminasi sosial dan ekonomi terhadap orang Melayu olehg pihak komersial dan industri yang dikuasai oleh orang bukan Melayu meliputi pelbagai bentuk.

            Dalam perniagaan, bank-bank British dan Cina enggan melakukan apa-apa untuk orang melayu kerana mereka dianggap tidak mempunyai pengalaman yang sesuai. Dalam perniagaan borong, runcit, eksport dan import, mereka disisihkan oleh persatuan dan pertubuhan perniagaan. Meskipun orang Melayu mencari kerja dalam sektor swasta, namun mereka disisihkan oleh suku, bahasa, keutamaan budaya dan sekatan. Banyak kedai Cina dan India enggan memberi pekerjaan kepada orang Melayu. Bagi pekerjaan bandar di luar kerajaan, hanya buruh kasar jenis terendah dibukakan kepada orang melayu iatu pekerjaaan seperti penarik beca, pemandu dan jaga.

            Banyak andaian, hipotesis dan teori yang memberikan penjelasan tentang kenapa orang Melayu teperangkap dalam sektor ekonomi tradisional yang mundur, dan dengan demikian kehilangan kuasa ke atas negara serta nasib mereka. 

ANDA KESUNTUKAN MASA ?? TIDAK TAHU BUAT RUJUKAN?? SUKAR MENDAPATKAN RUJUKAN?? HUBUNGI KAMI UNTUK PERKHIDMATAN TUGASAN. HARGA YANG DITAWARKAN ADALAH SANGAT MURAH!!!!

Definisi Keusahawanan

Usawan dan keusahawanan dilihat semakin popular dan sering disebut-sebut oleh masyarakat sejak zaman dahulu lagi. Istilah ini membawa kepada pelbagai maksud dan takrifan mengikut bidang atau kefahaman individu masing-masing. Kemunculan bidang keusahawanan merupakan satu fenomena yang biasa.

Perkataan usahawan dalam Bahasa Inggeris entrepreneur berasal daripada Bahasa Perancis entreprendre yang bermaksud tugas atau mencuba. Daru awal penggunaan entrepreneur oleh Richard Cantillon iatu kira-kira dalam tahun 1775, sudah jelas rujukan terhadap kegiatan dalam perniagaan (Mahmood, et al., 2010, p. 3).

Richard Cantillon, seorang ahli ekonomi perancis campuran Irish adalah orang yang pertama memperkenalkan konsep keusahawanan. Cantillon melihat usahawan sebagai ejen yang membeli alat-alat pengeluaran untuk menghasilkan barangan yang boleh dijual. Evans telah merujuk usahawan sebagai individu atau kumpulan yang menganggap tugas menentukan jenis-jenis perniagaan dan membuat keputusan mengenai bentuk barangan dan perkhidmatan atau saiz perniagaan serta pasaran tumpuan.

            Kebanyakkan penulis dan pengkaji telah mentafsirkan keusahawanan dalam aspek seperti penemuan baru, inovatif, fleksibel, dinamik, kreatif dan mengambil risiko. Para penulis pula menyatakan bahawa keusahawanan melibatkan penciptaan nilai, proses permulaan atau pertumbuhan untuk membuat keuntungan dalam perniagaan, proses menyediakan produk atau servis baru di samping penciptaan nilai melalui organisasi oleh individu atau rakan kongsi (Mahmood, et al., 2010).

        Kuratko dan Hodgetts ( 2004 ) dalam (Mahmood, et al., 2010) menyatakan bahawa keusahawanan sebagai satu proses inovasi dan penciptaan perniagaan baru melalui empat dimensi iatu individu, organisasi, persekitaran dan proses dimana ia dibantu oleh jaringan kerjasama kerajaan, pendidikan, dan institusi-institusi. Semua posisi makro dan mikro pemikiran keusahawanan perlu dipertimbangkan sementara mengenal pasti dan mendapatkan peluang-peluang yang boleh ditukar ke idea persaingan untuk perlaksanaan ekonomi sekarang . usahawan merupakan pemangkin kepada perubahan ekonomi yang menggunakan pencarian berfaedah, perancangan yang teliti dan mencari keadilan apabila menjalankan proses keusahawanan. Dengan penuh komited dan optimistik, usahawan-usahawan bekerja secara kreatif untuk mencari sumber-sumber baru atau membiayai yang lama dengan kapasiti baru, kesemuanya bertujuan untuk mencipta kekayaan.

            Apa yang jelas adalah keusahawanan adalah merupakan satu proses keputusan dan tindakan yang berterusan. Maksud lain bagi keusahawanan juga bererti inovasi. Ini kerana keusahawanan melibatkan perubahan, revolusi, perpindahan dan pengenalan nilai baru. Maksud terma keusahawanan yang tidak kurang tepatnya adalah penciptaan nilai. Melalui keusahawanan, produk baru, perkhidmatan, transaksi, pendekatan, sumber-sumber, teknologi dan masyarakat telah dicipta dengan tujuan untuk memberikan sedikit sumbangan nilai kepada masyarakat atau pasaran. Sumber-sumber akan diubah menjadi output, misalnya produk. Maka dengan ini, nilai proses transformasi tersebut tercipta kerana usahawan berupaya mencipta sesuatu yang berguna dan bernilai. (Mahmood, et al., 2010) 

ANDA KESUNTUKAN MASA ?? TIDAK TAHU BUAT RUJUKAN?? SUKAR MENDAPATKAN RUJUKAN?? HUBUNGI KAMI UNTUK PERKHIDMATAN TUGASAN. HARGA YANG DITAWARKAN ADALAH SANGAT MURAH!!!!